woensdag 6 juni 2012

Bolletje-pijltje 2012: de uitslag



Dank aan Marianne Bank, Janny Honnef, Jos Bank en Dick Honnef voor de organisatie en Ellie en Ben Hus voor hun prima verzorgde ontvangst bij de finish!

En hier dan de uitslag van Bolletje Pijltje 2012

1.  John + Nanda Rief  264 punten
2.  Hans + Pauline vd Voet  260
3.  Hans + Anneke vd Zijden 259
4.  Bob + Marjo Velthuizen 249
5.  John Kan + Henk Janssen 243
6.  George + Ank Nijssen 235
7.  Hans vd Mortel + Geert vd Vos 231
8.  Dory Reijn + Charlotte Montijn 225
9.  Chris Montijn + Theo Reijn 220
10.  Ferry + Yvonne Lentz 189
11.  Jaap Wiersma + Nico Wijnmaalen 171

maandag 4 juni 2012

De vide-grenier in Quissac .... ging door.



Ondanks de weersvoorspellingen vertrok ik zondagochtend om half zes toch maar naar de vide-grenier in Quissac. Het was droog ... Om kwart over zes waren de eerste spullen al verkocht. Het was een wat eenzame markt, met hooguit 60% bezetting en dito bezoekers. Maar mijn kraam trok veel belangstelling en ik had zelfs een vaste klant, die steeds weer iets nieuws kwam kopen. Leuk, zo'n vide-grenier: kontakten, komische situaties met hardnekkig onderhandelende mensen over een bedrag van 1 euro .... Eén man kwam maar liefst vijf keer terug, net als een dame die haar zinnen op een tajineschotel had gezet en die 3 euro te duur vond. Tant pis ... 
Na wat gemiezer begon het rond half 11 toch echt te regenen. Eerst bleef het onder mijn grote plataan nog wel droog, maar uiteindelijk ontkwam ik er niet aan om in te pakken. Het was kort, maar desondanks leuk en niet voor niets. Zondag naar Bouquet ... en tussendoor nog maar even een rondje door het huis!


Anneke Wijnmaalen/4.6.2012

zaterdag 2 juni 2012

Vervolg "Naar de vide grenier Quissac op zondag 3 juni 2012 of naar Bouquet op 10 juni?"



Het seizoen van de vide-greniers is weer volop begonnen. Ook in Quissac, morgen, zondag 3 juni. De hysterische organisatie van deze blijkbaar zeer populaire markt gaf me nog maar weinig kans op een plekje. Maar het is gelukt. Morgensterren kunnen er al vanaf 6 uur 's ochtends terecht. Of mijn eigen spullen dan al zijn uitgepakt ....?
Na het zoveelste kritische rondje door het huis raakt tot mijn eigen verbazing de auto opnieuw vol. Zomaar wat dingen die morgen te koop zijn: vazen, serviesgoed, plastic tuinstoelen, een oudhollands hoekstoeltje, een verroeste maar schattige tuintafel, 40 meter kabelsnoer, mandjes, een grote tajine-schotel en - het is langzamerhand niet te vermijden - ook wat meer Frans bric-à-brac. Hopen dat alles in de auto past, vanavond op tijd naar bed en morgen om 5 uur op!
Mochten jullie langskomen, dan zal ik zorgen voor een passend drankje bij dit toch altijd weer folkloristische gebeuren. Er wordt hard gewerkt aan de aansluiting van de koelbox om de versnaperingen op de juiste temperatuur te serveren...........................................................

En toen alles in de auto zat, hoorden we dat het morgen gaat regenen .... De hysterische organisatie is telefonisch onbereikbaar. Maar goed, we zijn nu alvast klaar voor de vide-grenier in Bouquet op 10 juni!.......................................

De Hysterische Organisatie was om 18.00 uur bereikbaar. De dame in kwestie schreeuwde door de telefoon dat de markt gewoon doorging, want tja, DAT het ging regenen, wisten ze wel. Maar WANNEER? 06.00 uur start de markt. Regent het dan niet, maar bijvoorbeeld pas om kwart over 6, dan geldt deze dag als een zonnige dag en ben je je stageld kwijt. Regent het al voor 06.00 uur, dan wordt de boel afgelast en worden de ingeleverde cheques met het stageld vernietigd. Dat was dus de laatste keer wat Quissac betreft. Niet alleen een hysterische, maar een bijzonder onsympatieke organisatie. Dus morgen op naar het prachtige Quissac, met versnaperingen ....

Anneke Wijnmaalen/2 juni 2012

zaterdag 19 mei 2012

Lekker!


Een nieuwe rubriek: Lekker! De volgens hier wonende Nederlanders lekkerste restaurants in de Gard. Charlotte Montijn bijt het spits af met een recensie van Auberge les Voutins. Wilt u ook uw Nederlandse streekgenoten laten meegenieten van uw favoriete restaurant? Schrijf dan een mailtje naar nlgard30@gmail.com en wij zorgen voor plaatsing op de weblog. Er mag ook een fotootje bij. Bij voldoende interesse maken we er een aparte pagina van!




Auberge les Voutins

Onze vriendin Henny herinnerde ons eraan dat wij in 2009 de verjaardag van Chris hadden gevierd bij Auberge les Voutins. Het was in augustus en wij zaten in de tuin onder de bomen en hebben toen fantastisch gegeten.
Het restaurant is in een maison en pierre met enkele zaaltjes. In de zomer kun  je dus in de tuin eten als het weer het toelaat. Het restaurant ligt aan een rotonde aan de rand van Alès vlak bij het Parc des Expositions.

Het was zo goed bevallen dat onze vriendin voorstelde om daar nog eens te gaan eten. 
Wij werden vriendelijk ontvangen door de gastvrouw Mme. Mireille Turonnet. Zodra we aan tafel zaten, kwam er een schaal met 3 heerlijke tapenades en toast. De amuse bestond uit een eischaal met roerei en gerookte zalm.

De prijzen van de menu’s zijn 29-38-49 euro. Wel duur maar het was het zeker waard. Wij kozen voor het menu van 38 euro, waarvan het hoofdgerecht eendenborst was. Op ons verzoek kon dat geruild worden voor coquilles.
Voorgerecht: Dorade en papillote. Un délice!!!
Hoofdgerecht: Coquilles met risotto. Nog nooit zo lekker gegeten! Hierbij dronken wij een Coteaux de Languedoc.
Als dessert kozen wij voor een Grand dessert met sorbetijs, aardbeien, crème brûlée en andere koekjes en taartjes. Verrukkelijk!!

Het was een feest. Wij gaan zeker terug en kunnen het iedereen aanraden.

Charlotte Montijn

Adres: Auberge des Voutins
Rte d’Uzes
30340 Méjannes les Alès  tel.0466613803

maandag 30 april 2012

Koninginnedag op Domaine de Panéry















Ook dit jaar werd weer Koninginnedag gevierd op het Domaine de Panéry van Angelique en Rutger Grijseels. Helaas werkte voor de allereerste keer het Zuidfranse klimaat niet mee en moesten de kraampjes vanwege de regen naar binnen. De frietkraam bakte als enige buiten dapper door, onder een dak van parasols. Maar het slechte weer mocht het humeur niet drukken; de wijn van Panéry vloeide rijkelijk, de nasi en saté konden bijna niet worden aangesleept, haringen gleden soepeltjes in de keel en de patat en kroketten werden gelukzalig verorberd. Naar oudhollands gebruik zorgden die laatste weer voor een aantal verbrande verhemeltes. Hema-rookworsten, knabbelnootjes, drop en andere snoepwaren gingen, niet in de laatste plaats dankzij de fanatieke verkoopsters, mee naar huis om nog even Hollands na te genieten. Kortom een Koninginnedag zoals het hoort, met zelfs zo nu en dan een waterig oranjezonnetje!


 


 PS: wilt u de foto's groter bekijken, klikt u dan met de linker muisknop op de diavoorstelling. U kunt de foto's dan ook downloaden.

donderdag 26 april 2012

Nooit meer naar de Pont du Gard

















De Pont du Gard is een schitterend erfgoed, maar zo langzamerhand alleen nog maar te bekijken door de elite.

Wat is er aan de hand? Afgelopen weekend gingen we met onze logé's naar de Pont du Gard, want die is toch echt de moeite waard. We zagen wat nieuwe borden met heel veel informatie, vlakbij de slagboom voor het parkeerterrein. Ik las vluchtig de informatie en trok een kaartje. Na na ongeveer anderhalf uur gingen we weer terug naar de auto, maar moesten natuurlijk eerst onze parkeerkaart afrekenen. 

Toen ik het kaartje in de automaat stopte, zag ik een bedrag staan van 18 euro. Mijn eerste reaktie was: "een foutje". Maar helaas; ook de automaat ernaast gaf 18 euro aan. Anderhalf uur parkeren kost dus 18 euro.

Hoe komt het dat het parkeren ineens zo duur is geworden? Ik vind het te schandalig voor woorden. Maar .... je kunt ook een abonnement nemen en dat kost 23 euro voor een heel jaar. 
Er was op het hele parkeerterrein geen Franse auto te bekennen en we hoorden alleen Japans, Spaans en Engels. Dat betekent dus dat vooral de toerist - om het maar even op z'n Amsterdams te zeggen - wordt genaaid. 

In het vervolg laat ik onze vrienden wel een foto zien van de Pont du Gard. Wij gaan er in ieder geval niet meer naar toe. En u bent gewaarschuwd!  

Jos Bank/26 april 2012

dinsdag 3 april 2012

Wijnproeverij 1 april 2012 op Mas Sivelou



Voor een groter formaat van de foto's en eventueel downloaden: klik met de linker muisknop op de foto.

Op zondag 1 april 2012 – geen poisson d’avril! – waren de leden van Nl Gard uitgenodigd voor een wijnproeverij op Mas Sivelou, prachtig gelegen in de gemeente Saint Félix de Pallières, vlakbij Anduze (http://www.sivelou.com/). De bijeenkomst was professioneel georganiseerd door de beheerders van het mas, Wilma Brakenhof en Ronald van Breemen, die sinds een aantal jaren ook een eigen wijn produceren (http://sivelou.blogspot.fr/): les Vignes du Mazelet. De eigenaar van het mas, Steven Ketel, stond klaar voor een rondleiding langs de verschillende gîtes.
Buurman Philippe Nusswitz, beste sommelier van Frankrijk in 1986, was uitgenodigd om zijn eigen wijn (http://www.orenia.fr/)  en die van Mazelet te laten proeven. Een boeiend verhaal en spannende wijnen.
Na de proeverij kwam de kaas op tafel en werd de bbq aangestoken. De saté met pindasaus, gehaktballetjes en de zelfgemaakte knoflooksaus van Ronald en andere hapjes vonden gretig aftrek.
Een geslaagde bijeenkomst, met dank aan Wilma, Ronald en alle anderen die hard hebben meegewerkt!

Anneke Wijnmaalen

woensdag 29 februari 2012

Peter de Jong overleden





















Onze nestor is niet meer.
Peter de Jong heeft zijn jarenlange moedige strijd tegen een onwillig lichaam uiteindelijk toch verloren.
Vandaag is hij in het ziekenhuis in Nîmes in de armen van Hedy overleden. Zij heeft ons gevraagd zijn vele vrienden van NL-Gard op de hoogte te brengen.

Peter heeft zijn lichaam ter beschikking gesteld van de wetenschap.
In welke vorm wij afscheid kunnen nemen zal de komende dagen worden beslist.

NL-Gard verliest zijn initiatiefnemer en inspirator.
Zijn altijd opgewekte en positieve aanwezigheid zal node worden gemist.
We hopen nog lang de herinnering aan Peter met Hedy te kunnen delen.

Dick en Janny Honnef
28.02.2012

Van de redactie:
Wilt u een reactie achterlaten, maar vindt u het te ingewikkeld via het reactieformulier? Dan kunt u in dit uitzonderlijke geval ook uw bericht kwijt aan: nlgard30@gmail.com. De redactie zorgt dan voor publicatie.
Anneke Wijnmaalen

maandag 20 februari 2012

De schone Maguelone

«"La bello Magalouno e Pèire de Prouvènço se courron après e tôuti li sèt an se maridon" (Fréderic Mistral ) par lequel les paysans provençaux expliquent la conjonction septennale des planètes Vénus et Saturne (Magalouno is Occitaans voor Venus !).  Et un sarcophage en marbre, qui existe encore dans la cathédrale de Maguelone, est appelé par le peuple „Lou toumbèu de la bello Magalouno »

De legende van de Napolitaanse koningsdochter Maguelone en Pierre de Provence bevat alle elementen die een romantisch verhaal behoort te hebben. Samen midden in de nacht vluchten uit het huis van het meisje, aan de kust tot rust komen en even gaan slapen en dan vliegt er een boze vogel langs die de verlovingsring jat. Hij erachteraan, maar hij valt in handen van de moren en wordt slaaf. Maar door zijn dappere daden komt hij toch vrij en direct gaat hij weer op zoek naar ring en meisje.

 « Pendant ce temps, Maguelone attendait désespérément. Inquiète, triste, elle marchait sur la plage attendant le retour de son bien-aimé. Elle arriva sur une petite île qu’on appelait alors « Port Sarrazin ». Dans toute sa détresse, elle comprit qu’elle ne pouvait compter que sur Dieu, aussi décida-t-elle de fonder un hôpital et une église sur ce tout petit îlot. Lorsqu’elle donna un nom à l’église, elle n’hésita pas et ses pensées se figèrent sur son amour disparu : l’édifice allait s’appeler Saint-Pierre, en hommage à son courageux bien-aimé. »
Na nog allerlei problemen te hebben overwonnen vindt hij haar op dit eilandje dat nu Maguelone heet en daarna leefden ze nog lang en gelukkig.
















Het eilandje is vulkanisch van oorsprong. Zo'n vier miljoen jaar geleden, tijdens het plioceen, was hier in zee een eruptie en de uitgestroomde lava kwam net boven water uit. De Grieken vestigden zich er al (Megalonia), maar vooral de Wisigothen zagen er wat in. Ergens rond 580 bouwden ze er een nederzetting met een kathedraal en een bisschopszetel. Gelegen tussen een lagune en de zee leek het eilandje goed te verdedigen, maar de Arabieren drongen regelmatig binnen en uiteindelijk besloot de Frankische veldheer Karel Martel in 737 het plaatsje te vernietigen om hen geen bruggenhoofd te verschaffen. De bisschop nam de wijk naar Substantion, vlakbij waar nu Castelnau le Lez ligt.
















Deze ‘ballingschap’ duurde tot 1037 toen bisschop Arnaud I weer koos voor Maguelone. Er kwam een zeker voor die tijd enorme brug met een lengte van twee kilometer tussen het eilandje en het vasteland en tijdens het bewind van bisschop Jean de Montlaur (1158-1186) verrees er opnieuw een kathedraal, vernoemd naar Petrus en Paulus. Diverse pausen en andere hoogwaardigheidsbekleders verbleven er, vooral als hen de grond in Rome iets te heet onder de voeten werd. Aan inkomsten was er geen gebrek , met name door de zoutwinning en de visserij in de nabij gelegen lagune. Het werd een centrum van wetenschap dat veel heeft bijgedragen aan het ontstaan van de latere universiteit van Montpellier.
Juist in deze periode ontwikkelde Montpellier zich sterk en het werd het regionale centrum op velerlei terrein. Het dynamische karakter van de nieuwe stad trok met name de bisschoppen van Maguelone aan en meer en meer verbleven ze er ook. In 1536 verplaatste koning Frans I het kapittel en de bisschopszetel definitief naar Montpellier. Op het eiland trad het verval in, vooral toen Richelieu in 1632 de ontmanteling van de bisschoppelijke gebouwen beval ‘au canon’.





















In 1852 kocht Frédérique Fabrège de restanten van de kathedraal en beetje bij beetje is men sindsdien begonnen met het herstel.


Peter de Jong/20.02.2012

zaterdag 28 januari 2012

Het Joodse leven in Frankrijk

Om hoeveel tienduizenden het ging, is nooit meer na te gaan. Maar de vernederingen, pogroms en lynchpartijen, verbanningen en opsluitingen troffen heel veel joden die in Frankrijk hun thuis hadden. De volledige geschiedenis hier beschrijven is onbegonnen werk ; er gebeurde zoveel dat het binnen het kader van een kort artikel nauwelijks te vatten is. Ik zal me dus moeten beperken tot de grote lijnen van hun verblijf binnen de huidige Franse grenzen.

Ze vestigden zich in het huidige Franse gebied al kort nadat Palestina door de Romeinen was veroverd. Nakomelingen van deze groep werden later wel als ‘goede joden’ beschouwd, want door hun verblijf in deze regionen konden ze geen schuld hebben aan Christus’ dood. Omdat de grootste rivaal van het judaïsme, het christendom, zich pas een paar eeuwen later hier vestigde, werd hen weinig in de weg gelegd. Maar toen het katholicisme steeds meer invloed begon te krijgen, begonnen ook de moeilijkheden, al werden lokale en regionale bestuurders soms ook fiks op de vingers getikt door Rome, met name tijdens paus Gregorius de Grote (ca. 600 PC).

In het algemeen bestond er veel waardering voor de joden vanwege hun economische prestaties en hun positieve bijdrage aan de maatschappij. Ze waren uitstekend geïntegreerd. Wetenschappelijk behoorden ze tot de top en hun spirituele leven heeft tot de dag van vandaag nog invloed. Hierbij moet de wetenschappelijke armoe binnen de Roomse kerk worden meegerekend; alleen de kloosters mochten zich met de wetenschap bezig houden en daar werd dus bepaald wat er wel en niet bekend mocht worden. De joden daarentegen hadden kennis van de enorme ontwikkelingen binnen de Arabische wereld. Lange tijd leefden ze tussen hen, met name op het Iberisch schiereiland, tot ze daar vanwege hun geloof werden verbannen en in groten getale verhuisden naar o.a. de Languedoc. Ze vertaalden de belangrijkste werken, zodat die ook in Europa toegankelijk waren. Dat diverse joden aan de wieg stonden van de eerste universiteit in het westen, zoals die van Montpellier, is dan ook begrijpelijk. Vooral de Karolingers gaven hen hoge posities, waarbij ze handig gebruik maakten van de enorme netwerken, opgebouwd door joodse ondernemers.

Na het eerste millennium werd alles anders. Frankrijk kende nog niet de grenzen die het nu heeft, dus er zijn grote regionale verschillen. Bovendien was de houding tegenover de joden recht evenredig met de grillen en wensen van de kleine toplaag aan machthebbers, zodat er ook in de tijd veel onderscheid is. Maar het algemene beeld is verre van rooskleurig.
Om met het eerste te beginnen : Frankrijk heeft pas laat zijn huidige omvang gekregen. Bourgondië b.v., het graafschap Toulouse, de Provence, Champagne, de Elzas en zeker de pauselijke gebieden Comtat-Venaissin en Avignon werden pas veel later opgenomen in het Franse rijk. Tot dan golden de Franse wetten niet voor deze regio’s en ook de houding tegenover de joden verschilde daarom enorm met de manier waarop Frankrijk met hen omging. Als het de joden daar slecht ging, vonden ze vaak een vrijplaats in de niet-Franse zones.

Maar het onder Parijs levende deel kreeg uiteraard te maken met een veelvoud aan maatregelen die merendeels slecht uitpakten voor de joden. Enerzijds was er de paus die vond dat de katholieke kerk het alleenrecht had op de bijbelexegese. Om die reden nam paus Alexander III bij het derde Concilie van Lateranen in 1179 besluiten om de joden uit te sluiten van de christelijke maatschappij, welke maatregelen door Innocentius III bij het vierde Lateraans concilie in 1215 nog werden aangescherpt.

Het was de periode van de kruistochten en vooral bij de later heilig verklaarde Lodewijk IX vonden deze beslissingen een gewillig oor. Bij de eerste kruistocht al werden de joden b.v. in Orleans, Rouen, Limoges en Straatsburg in een kerk bijeen gedreven en wie niet gedoopt wenste te worden, werd vermoord. Goederen van de joden werden geconfisqueerd, tenzij ze zich tot het christendom lieten bekeren. Joodse geschriften als de Talmut en werk van Maimonides werden verbrand. Verder moesten ze op de borst de rouelle dragen, een lapje stof met een meestal gele cirkel erop (verplicht in 1227 bij het concilie van Narbonne: zie afbeelding hier boven). Bovendien mochten ze zich in de goede week vlak voor Pasen niet buiten vertonen. Later kwam er nog de chapeau pointu bij, de puntige jodenhoed, zodat ze op straat al van veraf herkenbaar waren. Christenvrouwen die iets gehad hadden met een jood, moesten soms trouwens ook zo’n hoed op.

Ze mochten geen lid worden van de gilden, zodat ze van veel ambachten buitengesloten werden. Zelfs mochten ze niet in winkels van christenen hun inkopen doen en ze mochten hun ongedesemd brood en kosher geslacht vlees niet aan christenen verkopen. Wat ze wel mochten was de geldhandel en de triperie. Het was de christenen ten strengste verboden om geld tegen rente uit te zetten en daarin konden de joden zich dus specialiseren. Door de hoge risico’s waren de rentes stevig en ze werden dus primair gezien als woekeraars. Dat zette opnieuw kwaad bloed en werd reden tot diverse moordpartijen. Maar de geldverslindende vorsten zaten te springen om pecunia en ze hadden de joden dus hard nodig. Dat werd een reden om af en toe de maatregelen toch te verzachten. Maar de joden werden wel als ‘pompes à finance’ gezien. Elke stap die ze zetten en ieder besluit dat hen trof kostte geld.

Zeker onder het volk waren de joden zeer gehaat, wat leidde tot lynchpartijen, b.v. tijdens de zg. kruistochten van de landlieden, binnenlandse matpartijen o.l.v. doorgeslagen religieuzen. Dat gebeurde ook ten tijde van de pestepidemieën, toen de joden werd verweten dat ze de putten hadden vergiftigd, zodat de pest kon toeslaan. Met regelmaat werd voorts gesteld dat ze kinderen ontvoerden en vermoordden. Onder Filips de Schone explodeerde de jodenhaat wat leidde tot massamoorden en de vlucht van tienduizenden joden, en het was Karel VI de Waanzinnige die in 1395 alle joden verbande uit alle Franse gebieden.

In de niet-Franse gebieden was hun situatie aanmerkelijk beter, zeker bij de ‘juifs du pape’ in de Comtat, maar niet altijd echt florissant. Overal bleken de joden een voorkeur te hebben om bij elkaar te wonen, vlak bij de synagoge en met de koshere slager, de bakker en de mikveh, het badhuis waar de vrouwen zich na hun ongesteldheidsperiode of na een bevalling konden reinigen, in de buurt. Deze eigen keuze werd na 1294 geleidelijk overal een verplichting.
Zo ontstonden de getto’s, meestal niet meer dan een straatje dat aan voor- en achterzijde met een hek was af te sluiten. ‘s Avonds om tien uur klonk er hoorngeschal en dan moesten de joden zich in dit straatje terugtrekken tot ze daags erop weer werden vrijgelaten. Zo’n jodenstraatje heette carrière, jutarié, juifferie of simpel Rue des Juifs of  Judengasse (hierboven: de poort van de "Juiverie"in Carpentras). In Avignon besloeg het 2 à 3 ha. grond waarop zo’n 3000 joden woonden in panden die hoog opgebouwd werden om zoveel mogelijk mensen te kunnen herbergen. In Carpentras was het straatje 80 meter lang en er verbleven 1500 mensen. In Nîmes lag het straatje tegen de stadsmuur en daarvanaf werden de joden zo vaak door hun stadsgenoten met stenen bekogeld, dat ze toestemming kregen in een andere straat te gaan wonen.

Een opvallende ontwikkeling zien we in de Comtat. In Noord-Frankrijk leefden vooral Oost-Europese joden en in Zuid-Frankrijk joden uit Spanje en Portugal. Elk had een eigen culturele geschiedenis en er waren talloze verschillen tussen hen. Ook de joden in de Comtat hadden zich als een aparte culturele groep ontwikkeld. Het was een strak georganiseerde maatschappij, waar endogamie de regel was. Ook kenden ze eigen rituelen en ze spraken een speciaal dialiect, het shuadit, geworteld in het Provençaals en het Hebreeuws.

Hieronder: de synagoge van Cavaillon
Als gezegd : er waren talloze beperkende maatregelen tegen hen genomen, maar  de naleving ervan liet vaak te wensen over. Zo konden joden zich in andere beroepen bewegen, b.v. de textielnijverheid, en zien we ze vaak terug in de artsenij. Natuurlijk bleef de ban als een zwaard van Damocles boven hun hoofden hangen, maar al ten tijde van Louis XIV was er sprake van een omslag en veroverden de joden zich steeds meer vrijheden en zien we ze terug op steeds hogere posities. Ze moesten echter nog tot de revolutie wachten voor de grootste ellende voorbij was . In 1791 kregen ze volledige burgerrechten, al was er toch nog allerlei gepruttel om dit te beperken. Na de val van Napoleon probeerde paus Pius VII in 1814 de ban alsnog ingevoerd te krijgen, maar dat kreeg in Frankrijk geen bijval van betekenis.

Toch bleef er een ondertoon van anti-joodse gevoelens aanwezig, zoals o.a. bleek bij de veroordeling en verbanning van kapitein Dreyfus en natuurlijk in de hartelijke medewerking door het bewind van Petain in Vichy aan de massamoord op de joden door de nazi’s. Sindsdien zijn er nog graven verstoord en scholen en synagogen beklad, terwijl er in uitzonderlijke gevallen ook sprake was van moord en doodslag. Maar de joden worden nu gezien als loyale medeburgers voor wie evenveel toegankelijk is als voor elke Fransman.

Peter de Jong/26.1.2012

maandag 16 januari 2012

Nieuwjaarsborrel in Quilhan op 15 januari 2012



Op zondag 15 januari 2012 werd de nieuwjaarsborrel van Nl Gard gehouden in Quilhan. Het was een zeer geslaagde middag, compleet met Hollandse zoute haring! De Franse eigenaresse van het mas waar dit jaar de borrel plaatsvond, werd vanwege haar gastvrijheid uitgebreid in de bloemetjes gezet.


PS: als je op een foto klikt, dan krijg je de diavoorstelling in groter formaat te zien.